Arteriële veroudering, gekenmerkt door verstijving van grote elastische slagaders en de ontwikkeling van arteriële endotheeldisfunctie, verhoogt het risico op hart- en vaatziekten (CVD). We testten de hypothese dat spermidine, een voedingsstof die geassocieerd wordt met het antiverouderingsproces autofagie, de arteriële veroudering zou verbeteren. De aorta-pulsgolfsnelheid (aPWV), een maat voor arteriële stijfheid, was ~20% hoger bij oude (O, 28 maanden) muizen vergeleken met jonge C57BL6 muizen (Y, 4 maanden, p
Spermidine helpt het cardiovasculaire systeem te beschermen en vermindert het risico op hoge bloeddruk en hart- en vaatziekten. Een andere studie analyseerde voedingsgegevens van 24.000 volwassenen in de Verenigde Staten en ontdekte dat de inname van meer spermidine via de voeding gepaard ging met een significante vermindering van cardiovasculaire mortaliteit.
De HFD accentueerde zowel gewichtstoename als adipositas, terwijl spermidine deze veranderingen drastisch compenseerde. Interessant is dat spermidine de glucosetolerantie en insulinegevoeligheid bij jonge muizen onder HFD aanzienlijk verbeterde. Spermadine vermindert daardoor HFD-geïnduceerde obesitas aanzienlijk. De autofagie-inductor spermidine beschermt tegen metabole disfunctie tijdens overvoeding.
De geheugenprestaties waren matig verbeterd in de spermidinegroep vergeleken met placebo aan het einde van de interventie (contrastgemiddelde = 0,17; 95%-betrouwbaarheidsinterval [BI]: -0,01; 0,35; Cohen's d = 0,77; 95%-BI: 0; 1,53). Het mnemo-onderscheidingsvermogen verbeterde in de met spermidine behandelde groep met een gemiddelde effectgrootte (gemiddeld verschil = -0,11; 95%-BI: -0,19; -0,03; Cohen's d = 0,79; 95%-BI: 0,01; 1,55). Een vergelijkbaar effect werd niet gevonden in de placebogroep (gemiddeld verschil = 0,07, 95% BI: -0,13, 0,27, Cohen's d = -0,20, 95% BI: -0,94, 0,54). Voedingsspermidine werd geassocieerd met een positief effect op het geheugen bij ouderen met cognitieve achteruitgang. Dit gunstige effect zou kunnen worden veroorzaakt door stimulatie van neuromodulerende acties in het geheugensysteem.
Ontsteking heeft een significante invloed op de LFA-1-expressie (Figuur S1 in het aanvullend materiaal) en hs-CRP is een marker voor ontsteking, waarbij een acute stijging van hs-CRP wijst op acute ontsteking. In deze analyse steeg de gemiddelde waarde van de relatieve SPM-waarden in het bloed na 12 maanden ten opzichte van vóór de interventie significant met 1,08 ± 0,18 keer (p = 0,019) in de interventiegroep, terwijl die in de controlegroep niet veranderden (0,98 ± 0,20 keer). De gemiddelde mono-CD11aMFI in de interventiegroep nam na verloop van tijd af en de verandering na 12 maanden was significant lager dan in de controlegroep (-247,83 ± 148,76 versus -85,04 ± 257,39, p = 0,019).
